Proste rysowanie - JPanel i JComponent

Pakiet Swing oprócz gotowych komponentów takich jak przyciski, suwaki, czy pola tekstowe dostarcza również klasy, na których sami możemy coś rysować. Oczywiście nie napiszemy od razu Painta, ale zaczniemy od rysowania prostych kształtów i wyświetlania własnego tekstu.

Do opisanych czynności mogą nam posłużyć dwie klasy JComponent , lub JPanel (która rozszerza tą pierwszą). Istnieje jednak między nimi kilka subtelnych różnic

• JComponent jest domyślnie przezroczysty, natomiast JPanel nie (posiada domyślny kolor tła)

• JPanel jako domyślnego zarządce rozkładem ma ustawionego FlowLayout, JComponent, nie ma żadnego

• JComponent jest klasą abstrakcyjną, więc nie można utworzyć jej instancji (nie można storzyć obiektu new JComponent() )

Poza tym ich funkcjonalność jest niemal identyczna. Obie posiadają kontenery, do których możemy dodawać inne komponenty, dzięki czemu, można w wygodny sposób stworzyć kilka paneli, które dopiero później gromadzimy w ramce. Co istotniejsze posiadają metody paint() oraz paintComponent(), w których możemy rysować różne rzeczy.

Dwie wspomniane metody posiadają jeden parametr typu Graphics , jednak trzeba sobie zdawać sprawę, że obecnie jest to tak naprawdę obiekt Graphics2D i jeśli coś rysujemy, to powinniśmy najpierw utworzyć obiekt tej klasy i przypisać mu zrzutowany na tę klasę argument, czyli:

public void paintComponent(Graphics g) {
	Graphics2D g2d = (Graphics2D) g;
         //dalsza część metody, rysowanie itp.
}

Rysowanie podstawowych kształtów możemy zrealizować na dwa sposoby.

1. Nieco przestarzały, raczej niezalecany, choć można go używać. Konkretnie klasa Graphics posiada cały zestaw metod do rysowania różnych kształtów, np:

• drawLine(int x1, int y1, int x2, int y2) - rysowanie linii

• drawRect(int x, int y, int width, int height) - rysowanie prostokąta

• drawOval(int x, int y, int width, int height) - rysowanie owalnych kształtów (elipsy)

Istnieją też podobne metody, różniące się tym, że wypełniają dodatkowo obszar zdefiniowany w ten sposób jednolitym kolorem, rozpoczynają się przedrostkiem fill, zamiast draw i korzystają z ustawionego, lub domyślnego koloru.

Metodę tę odradzam głównie z jednego powodu - kłóci się ona (może poza metodą drawString() ) z programowaniem obiektowym. Po co przekazywać jako argumenty zestawy nawet 10 wartości, gdy można je zastąpić przykładowo 2 prostokątami, czy 2 punktami. Rozwiązanie takie jest czytelniejsze, zajmuje mniej miejsca i angażuje mniej zmiennych. Przykład na końcu lekcji nie obrazuje tego może tak dobrze, ale wyobraźmy sobie, że chcemy narysować nie 2, a 200 figur, wtedy ciężko jest to zautomatyzować, a w przypadku 2 przedstawionego sposobu bez problemu można używać pętli i sprawić, że klasa będzie bardziej elastyczna.

Jeżeli już korzystamy z tego rozwiązania to korzystajmy z obiektu Graphics2D tak jak wcześniej wspomnieliśmy. Uzyskamy dzięki temu dużo lepszą elastyczność i dostęp do dodatkowych metod.

2. Podejście bardziej eleganckie z użyciem tego co daje nam Java2D, a konkretnie gotowych kształtów rozszerzających klasę Shape, znajdziemy tam:

• Ellipse2D

• Rectangle2D

• Line2D

• ... i kilka innych, np łuki, czy zaokrąglony prostokąt

Co ciekawe każda klasa posiada 2 implementacje:

• z pojedynczą precyzją np Rectangle2D.Float

• z dokładnością double np Rectangle2D.Double

Analogicznie jest ze wszystkimi innymi. Zapis może się wydawać na początku niezbyt przyjazny, ale po napisaniu kilku przykładów wykorzystujących takie obiekty zapomina się o tym.

UWAGANie wolno wywoływać metody paint(), ani paintComponent() bezpośrednio. Aby odświeżyć widok komponentu należy wywołać na jego instancji metodę repaint().

Podsumujmy więc tę lekcję i napiszmy dwa przykładowe programy robiące dokładnie to samo - narysujmy na panelu kwadrat wewnątrz którego będzie koło. Wykorzystamy podejście z wykorzystaniem obu przedstawionych metod. Dodatkowo zarówno klasa Ramki oraz klasa Testowa będą identyczne, więc napiszemy je tylko raz:

import javax.swing.JFrame;
import javax.swing.JPanel;

public class MyFrame extends JFrame {
	public MyFrame() {
		super("Rysowanie");
		JPanel panel = new MyPanel();

		add(panel);

		pack();
		setDefaultCloseOperation(JFrame.EXIT_ON_CLOSE);
		setVisible(true);
	}
}

import java.awt.EventQueue;

public class Test {

	public static void main(String[] args) {
		EventQueue.invokeLater(new Runnable() {

			@Override
			public void run() {
				new MyFrame();
			}
		});
	}
}

Sposób pierwszy:

import java.awt.*;

import javax.swing.JPanel;

public class MyPanel extends JPanel {
	public MyPanel() {
		setPreferredSize(new Dimension(400, 400));
	}

	@Override
	protected void paintComponent(Graphics g) {
		super.paintComponent(g);
		Graphics2D g2d = (Graphics2D) g;

		// prostokat
		g2d.drawRect(10, 10, 380, 380);
		// kolo
		g2d.drawOval(10, 10, 380, 380);
	}
}

Sposób drugi:

import java.awt.*;
import java.awt.geom.*;

import javax.swing.JPanel;

public class MyPanel extends JPanel {
	public MyPanel() {
		setPreferredSize(new Dimension(400, 400));
	}

	@Override
	protected void paintComponent(Graphics g) {
		super.paintComponent(g);
		Graphics2D g2d = (Graphics2D) g;

		// prostokat
		Rectangle2D rectangle = new Rectangle2D.Double(10, 10, 380, 380);
		// kolo
		Ellipse2D circle = new Ellipse2D.Double(10, 10, 380, 380);

		g2d.draw(rectangle);
		g2d.draw(circle);
	}
}

Nowinką jest wykorzystanie metody pack() . Dzięki jej wywołaniu następuje automatyczne dopasowanie zarówno do rozmiarów (prefered size) dodanych komponentów oraz zdefiniowanego zarządcy rozkładem.